سلام "ری را"ی عزیز.
الان که این نامه را برایت مینویسم در آغوش امن خدا هستی.
راستش را بخواهی خواستم با تو،صحبت کنم.در این همهمه ی افکار کسی نیست به حرفایم گوش دهد و از آنجایی که تو افکاری برای همهمه نداری حرف هایم را با دقت بیشتری گوش میدهی.
راستش را بخواهی اینجا هوا خوب نیست.آتش بود که به پا شد در این چند مدت،حسابی
هوا پر از دود شده.هیچ چیز را نمیشود درست دید.
خفقان دارد،نمیشود نفس کشید.بغض های زیادی فرو خورده میشود که برای قلب ضرر دارد.
قلب های زیادی شکسته شده و شکسته میشود.
آن روز از ظهر به محض اینکه گوشی را روشن کردم دیدم آدم ها افتاده اند به جان هم
دیدم قلب ها و ذهن های هم را نشانه رفته اند.
از زخم دوست صحبت میکنند و خود به دوستانشان زخم میزنند.
بازار استوری ها(نمیدانی چیست؟عیبی ندارد همان بهتر که ندانی جانم)داغ بود
آدم ها به جای همدردی به دنبال جنگ با هم بودند.انگار وسط زمین فوتبال اند و برای هم،
کری میخواندند.
هر کس چیزی میگفت. تا قبل از این،اینهمه کارشناس را یکجا ندیده بودم!
آه که نگویم برایت اوضاعی بود درست و غلط هایی که نمیدانستم کدام درست است و کدام غلط
برای همین نمیتوانستم چیزی بگویم.
مردم به جای کسب اطلاع،فقط تحلیل میکردند.
مگر نه اینکه همه غم تو و همسفرانت را دارند پس چرا مقابل هم ایستاده اند؟
چه بگویم ری را جان.انگار هیچ چیز سره جایش نیست.
انگار عالمی راز در صندوق هایی دربسته قرار دارد که نمیدانیم چیست و فقط بالای سر آنها
ایستاده،در موردش با یکدیگر بحث میکنیم و حدس هایمان را به اشتراک میگذاریم.
و ای کاش کسی بود که به ما میگفت دقیقا در آن تاریکیِ صندوق های دربسته چیست.
در عالمی از بی خبری،فقط کارمان شده ببینیم امروز چه خبر است.
چقدر پارادوکس سکوت و همهمه را میفهمم این روزها.همهمه ی دنیای اطرافم و سکوت درونم.
ری را میدانی،آدم ها راه شناخت و قضاوتشان از هم را گذاشته اند میزان غمشان از یک اتفاق!
و این دردناک است.
بجای هم دردی دنبال شمردن استوری های یکدیگرند.
عده ای طرفدار یک غم اند.عده ای طرفدار غم دیگر
فارغ از اینکه این ها همه غم اند. به دور از تفکرات همه غم اند.غم
تمام تسلیت ها و تبریک ها خلاصه شده به استوری،به لایک،به پست.تمام زندگی مان شده همین.
خنده دار است اینجا آدم ها از هم میپرسند تو تسلیت گفتی؟!!
ری رای عزیز این روزها مفهوم وطن با اختلال همراه شده
این روزها.
حالمان خوش نیست.نمیدانم چه مان است.
ری را جان دعا کن برسد روزهای همدردی.
دعا کن برسد روزهایی که مردم کمی با دل هایشان بایکدیگر صحبت کنند و در عین حال عاقلانه تر
دعا کن برسد شادی های مشترک و مشترک بودن غم ها.
دعا کن جنگ دیگر هیچ دستِ کوچکی را مانند دست تو از عروسک هایش جدانکند
دعا کن هوای کشورمان خوب شود.
سلام ما را به خدا برسان.
درباره این سایت